Een biljartvereniging met een familiale sfeer

Historiek

Een stukje geschiedenis van de Koninklijke Biljartclub Zanzibar

De beginperiodes worden verteld door medestichter Honoré Verstringhe en lid van het eerste uur AlexTalbot

lnleiding
Het Zoute is alom gekend als de mooiste badstad der kust, met z'n prachtige omgeving, luxueuze hotels, mooie winkels alsook z'n prachtige en tuinrijke villa's.
Gedurende de zomerperiode werd onze badstad door een overvloed van toeristen echt internationaal, het seizoen startte vanaf Pasen en eindigde in September. Toen sloten de hotels en de meeste winkels. Dit luidde de winterperiode in.
Aan de tramhalte Het Zoute bestond er een inrichting genaamd “CaÍé Pension Restaurant Scherens”, uit-gebaat door Honoré Verstringhe-Suzanne Scherens. Daar kwamen geregeld alle maandagen trouwe klanten en vrienden, en er werd met de kaarten gespeeld. (bridge). De partners waren R. Vande Bussche, J. De Breucker en de dames H. Verstringhe,...
Op een van deze maandagen werd er toen over biljart gesproken met de (toevallig) in de café zijnde L. Dumalin, M. Devillez. R. Vande Bussche stelde Honoré voor om een biljart te plaatsen, dan zouden we een paar keer in de week een gezellig partijtje biljart kunnen spelen. Na overweging werd beslist de volgende maandag terug bijeen te komen.

Stichting biljartclub "Zanzibar".
Op deze afgesproken maandag waren de belanghebbende personen R. Vande Bussche - L. Dumalin - H. Verstringhe - M. Devillez tegenwoordig. Na verschillende gedachtewisselingen over mogelijkheden werd beslist na overleg met S. Verstringhe-Scherens de aankoop te verwezenlijken van een biljart. Er werd onderzocht of de fondementen bestand waren om het gewicht van de biljart alsook de personen te dragen.
Aan de Heer J. Van Canneyt bouwaannemer werd gevraagd de zaak te onderzoeken. Deze kwam tot de vaststelling dat de draagbaarheid niet voldoende was. Er werd dan naar een oplossing gezocht, en ik raadde de aannemer aan eens in de bierkelder te gaan kijken, of er daar geen uitweg was om de vloer te
ondersteunen. De enige oplossing was een gat te kappen (35 cm) in de muur en vandaar onderaan de baddingen steun-pilaren te metselen. Er werden er zes gemetseld op afmetingen van de biljart. Een prachtige realisatie van de aannemer. Zodoende werd er definitief beslist voor de aankoop van de zo verlangde biljart. Bii het nieuws dat er een biljart zou geplaatst worden in het Zoute bij Honoré in het Café Scherens, werd dit door vele biljart enthousiasten met vreugde onthaald. De belanghebbende personen kwamen toen in spoedbijeenkomst bijeen om uit te zien naar het oprichten van een maatschappij, hoe we zouden aan een reglement komen, enz... Er werd beslist dat we bij de Brugse B.C. zouden aandringen hun reglement te mogen copiëren. Zo werd overeengekomen dat we ons gedrieën naar Brugge zouden begeven. Zo gezegd zo gedaan. We zouden de trip per velo doen. Leon had zo'n ouderwetse velo van 25 kg tegenover onze koersvelo van 9 kg!
ln Brugge aangekomen werden we zeer hartelijk onthaald, natuurlijk met het nodige gerstenat. De terugreis naar de badstad verging vol avontuurtjes.
Op de volgende meeting werd uitgekeken en gepolst naar eventuele bestuursleden. We hadden nogal veel bijval. Er werd aan de deur geklopt bij de geburen, met te beginnen handelaar J. Stepman. Na wat uitleg over wat we van zin waren stemde hii erin toe z'n medewerking te verlenen. Desondanks had hij geen benul van wat het biljartspel betekende, en dit was ook het geval met mijn gebuur Ed. Lemaitre, die ook graag z'n medewerking zou verlenen. Hij moest dit eerst aan z'ndame vragen, dat werd hem toegezegd. Kwamen ook bij de H. M. Ghysbrecht, J. Van Canneyt, Ur. Vergucht, C. Vanden Bussche, J. Baervoets en R. Vande Bussche. Deze personen werden uitgenodigd tot het bijwonen van een gelegenheidsvergadering waarin zou be-slist worden een maatschappij te stichten en de benaming toe te kennen. Zodoende werd het bestuur als volgt samengesteld:
Voorzitter de Heer Julien Stepman.
Ondervoorzitters de Heren Edmond Lemaitre - Maurice Ghysbrechts.
Sekretaris de Heer Maurice Devillez.
Schatbewaarder de Heer Honoré Verstringhe
HooÍdkommissaris de Heer Leon Dumalin
Kommissarissen: Remy Vande Bussche, Urbain Vergucht, Julien Baervoets en Carlos Vande Bussche. 

Herinneringen uit de jaren 1935 -'1940

Na het oprichten van de biljartclub werd het een waar succes. Jongeren kwamen toelating vragen om het biljartspel te mogen aanleren. Dit werd nu en dan gedaan door de talentvolle speler M. Ghysbrechts. Allen waren welkom en werden gul onthaald door uitbater Honoré Verstringhe.
Op een zekere voormiddag kreeg ik het bezoek van een tengere en opgeschoten jongeling. Zeer bedeesd en beleefd vroeg hij oÍ hij soms een paar voormiddagen mocht komen trainen. lk zei in mezelven oei, wat kan er daar van komen? Z'n lapnaam werd er geboren "Battling fil de Ier". Wat een kontrast met onze ondervoorzitter Maurice Ghysbrechts, die had een ballon om een paar dozijn biljartballen in te schuilen. Ongeveer 55 kg tegenover 135 kg. Deze tedere jongen heette Alex Talbot.
Als leden hadden we ook een paar typische individuen met namen J. Verplancke, G. Van Coillie en J. Baervoets. De 2 eersten waren zeer bedaarde leden die, als wanneer ze uitgespeeld waren, schoorvoetend naar huis gingen. Voor de wedstrijd had ge deze twee moeten de Dumortierlaan richting Zoute zien
afkomen met hun wapen onder de arm. De derde was onze sympathieke Julien, hij kon in de kleine mor-genuurtjes na natuurlijk te veel in het glas gekeken te hebben, zijn glas beknabbelen en het inslikken als een echte goochelaar. Hij was een verkleefd lid en een goed referee, toen hij huiswaarts keerde zag hij een nevel voor zich hangen en de Dumortierlaan zag er zigzag uit en zeer nauw. Als ik voorbij z'n deur moest gaan ging ik de andere kant van de straat op.
De maatschappij had ook hoog aanstaande sponsors, in de personaliteiten H. H. L. De Paepe, vishande-laar; Aug. Dobbelare beenhouwer; Kos Fevery bierhandelaar; de lokaalhouder en dan hadden we nog de medewerking van onze bestuursleden.
Prachtige kampen werden gespeeld tussen 't Casinootje Blankenberge en deZanzibar. ln een van die wedstrijden ging het tussen Rau en Ghysbrechts. Die Rau had een serie van '175pt en uitgespeeld, en onze Maurice moest een serie maken van 125 pt om gelijk te staan met zijn tegenstrever. Onder een adembenemende sfeer, geen muis verroerde, trok Maurice op weg deze handicap te milderen. Wat een losbarsting en applaus toen Maurice 122-23-24 en uitspeelde, dat was een van de mooiste staaltjes aan de talrijke toeschouwers aangeboden.
Tussen Rammant en Alex Talbot-Konings en de Voogd, waren wedstrijden uit de hoogste klasse, onze "Battling de Íer", een fleyer van biljartspelers, en onze zoeloe Robert genaamd, de echte vechthaan nooit verslagen op voorhand. Een glorietijd vol vriendelijkheid en plezier. Als ik als stichter en uitbater eraan denk, doet het zo een genoegen dat ik denk dat het juist een paar jaar geleden is, maar vijftig jaar, wat denkt U ervan?

ln De Panne werden wij door een kozijn van Maurice, naamgenoot Ghysbrechts, uitgenodigd om een wedstrijd te komen spelen tegen De Panne Biljart Club. Het comité verleende ons de toelating en er werd een ploeg opgesteld. M. Ghysbrechts - Talbot - De Voogd - Nollet - C. Vande Bussche, G. Bout enz...

Aangekomen in De Panne werden wij machtig onthaald in het lokaal. Door de nicht van M. Ghysbrechts werden wij op het kasteel uitgenodigd, de dame des huizes begeleidde ons bij het bezoek aan het kas-teel. Ook de kelders werden bezocht. Wanneer we terug boven kwamen was er één van ons spoorloos achtergebleven, Robert had z'n weg verloren!!!! Een mooie prelude.

Ter gelegenheid van de prijskamp, aangeboden door de Heer Aug. Dobbelaere, een pracht van variatie in vlees, had hij een wens, en dat was dat de ondervoorzitter en vriend Ed. Lemaitre zou deelnemen aan de wedstrijd. Toen het aan de beurt was van Edmond beseften we dat hij al moeite had om aan z'n bal te geraken, zodat we inderhaast een trapladdertje gingen halen om hem de gelegenheid te geven aan z'n bal te geraken, toen hij aanpikte om te karamboleren had hij op de hoop toe nog een fausse-queu.

Op de prijskamp geschonken door de lokaalbaas Honoré had ik voor een stunt de vermaarde karikaturist Sam uitgenodigd een paar karikaturen van de voornaamste en speciale Íiguren uit te kiezen en ze op een blad te tekenen. Zo kon hij gedurende de prijskamp de spelers vragen naar de eetzaal te komen. De eerste aan de beurt was Ed. Lemaitre. Daar hij bemerkt had dat hij moeilijk aan de bal kwam, had hij middel gevonden hem op een trapladdertje te tekenen.

Ondervoorzitter Maurice Ghysbrechts, onze talentvolle speler, het was een genoegen zijn karikatuur te aanschouwen. Een echt kunstwerk van Sam. Hij had hem uitgetekend gelijk hij was in gestalte alsook in gewicht.

Robert De Voogd was een boezemvriend uit onze kinderjaren. We woonden twee huizen van mekaar in de Lippenslaan, toen namen we nog beiden pianolessen, gegeven door de koster van de Magriete kerke. Door Sam werd hij op de gevoelige plaat gezet, daar Robert nogal zwart krulhaar had, vond Sam niet beter dan hem uit te schetsen als iemand die uit de brousse komt, hij was de zoeloe in persoon.

Urbain Vergucht, schilder van beroep en ook een gepassioneerd visser met de haken, uitgeschetst als de gentleman van het Zoute, een verkleefd lid en referee, ging meermaals huiswaarts in de morgenuurtjes onder de invloed van menige biertjes, koos het Zeemeeuwpad om maar niet gezien te worden, arriveerde dan in het Amerikaans pad, waar hem natuurlijk een verrassing te wachten stond.

ln onze maatschappij hadden we een Bruggeling die bediende was in het kantoor van Agence Scherens. Sam had er ook rap mee gedaan. Een uitzonderlijk figuur zei hij mij, kijk maar eens naar z'n kin, dat zal mooi uitkomen. En werkelijk, het was een pracht exemplaar, we noemden hem van toen aÍ "De Kinne".

Georges Baervoets was ook een uitgekozene van Sam. Dat was geen meevaller daar de tekening te overdreven was volgens het gedacht van Georges. Hij vroeg om het te vernietigen. Na lang praten en te doen verstaan dat het humoristisch opgevat is, gaf hij toe.

Alex Talbot *Battling de Íer, werd een prachtige tekening vanwege Sam. Hij had er iets speciaals op ge-vonden door deze tengere jongeling uit een doosje te laten springen.

De hierboven besproken  "Figuren" vindt U in de "Foto galerij" afgebeeld.

Onze sponsor, Leopold De Paepe, presenteerde aan onze maatschappij een reuze prijskamp, die bestond uit machtige en gevarieerde vis van tarbot naar tongen, platen, enz. Een rekord opkomst werd genoteerd. Niettegenstaande de felle regen waren er dertig ingeschrevenen. De meeste herinnering beleefde ik aan een klein mannetje van een meter vijf en zestig die de eerste prijs ontving, een tarbot van ongeveer 9 kg. Deze persoon heette Pietje van Wonterghem. Hii had reeds meermaals geprobeerd naar huis te gaan, maar het regende zo hard dat hij verplicht was z'n vertrek uit te stellen. Dan nog maar een paar biertjes gedronken. Toen hij besliste huiswaarts te gaan hadden een paar kornuiten niet beter gevonden dan z'n tarbot aan een haak te steken en vast te binden met een touw. Zo vertrok onze Piet met de tarbot op z'n schouders door de plassende regen. Arme tarbot!

Het ongeëvenaarde viertal G. Bout, André Pierets, H. Saelens, Raymond Sys, de echte en hardnekkige en soms kibbelende spelers, hadden alle tijd toen ze aan de prijskamp moesten deelnemen. Bijzonder als zij aan het kaarten gingen, hadden de kommissarissen de grootste moeite ze aan de biljarttafel te krij-

gen.

ln ons bestuur ging het soms ook niet altijd rooskleurig. Er kwamen nu en dan tamelijke betwistingen tus-sen de drie stichters, somtijds om onbenulligheden. Als wij na lang debateren de sekretaris in het ongelijk stelden, kreeg de lokaalhouder Honoré Verstringhe in z'n brievenbus het ontslag van onze sekretaris. Dat verwonderde ons helemaal niet, want het was de eerste keer niet dat we dat tegenkwamen.

Ontslag en verzoening volgden mekaar steeds op.

Konklusie

Toen de oorlog uitbrak werd ik gemobiliseerd en in Duitsland als krijgsgevangene opgenomen. Na tien maanden kwam ik terug uit gevangenschap. Toen begon het noodlot me te achtervolgen.

Door ziekte van m'n vrouw Suzanne en door gebrek aan geld zag ik mij verplicht de biljart aan m'n oude garçon Marice Maertens te verkopen. Later moest ik als ongewenste de kuststrook verlaten, onder geleide van de Gestapo.

Toen ik na de oorlog terugkwam was er geen sprake meer de maatschappij terug in leven te brengen daar ik geen middelen bezat om een peperdure biljart aan te schaffen. lk stelde voor dat één van de stichters J. Dumalin het zou overnemen maar ook hij kon het zich niet veroorloven.

Dat was het einde van het lokaal "De Zanzibar".

Voeg een lang, mooi verhaal toe over jouw bedrijf en hoe deze tot stand is gekomen. Vertel over jouw teamleden en schrijf een artikel over de oprichter van dit bedrijf. Voeg je eigen foto's toe zodat klanten meer over je te weten kunnen komen en je kunnen vertrouwen.

Voeg een lang, mooi verhaal toe over jouw bedrijf en hoe deze tot stand is gekomen. Vertel over jouw teamleden en schrijf een artikel over de oprichter van dit bedrijf. Voeg je eigen foto's toe zodat klanten meer over je te weten kunnen komen en je kunnen vertrouwen.

1935   ZANZIBAR BILJART CLUB KNOKKE   1985

Er waren eens drie hoteliers uit het Zoute en die ook drie vrienden waren en zich regelmatig zagen bij H. Verstringhe, uitbater van het Hotel-Agence Scherens, waar nu Res. La Butte staat. Daar er in het Zoute maar weinig te doen was in de naseizoense periode, piekerden die drie mannen, wij moeten hier ook iets hebben in de winter. L. Dumalin en M. Devillez (hier heb ik ze alle drie genoemd) zaagden maar tegen Honoré dat hij zich een biljart moest aanschaffen wat dan ook gebeurde. Maar nu moest er ook een biljartvereniging komen, daar er in die periode veel biljart gespeeld werd in Knokke.

En zij kwamen overeen om zich statuten aan te schaffen en met zijn drieën de fiets op naar het Brugse B.C. waar zij stiekem de statuten overschreven  en térug naar Knokke' 

Nu moest er eerst een bestuur komen en zo werd J. Stepman de eerste voorzitter van Zanzibar B'C' Knokke.

Toen begonnen de maandelijkse prijskampen, wel te verstaan zonder handicap op 30 carambols. Regelmatig wíd er voor de eerste en tweede prijs gespeeld tussen 2.30 u en 3.30 u en er was geen mens die daar tegen was. ln de week mochten de leden voor hun gemiddelde gaan spelen en regelmatig waren

Dumalii, Devillez en uitbater Verstringhe daar om als scheidsrechter op te treden. Na het eerste jaar bestaan werd er een driehoekstornooi ingericht en dat waren de biljartverenigingen van Oostende, Blan-kenberge en Zanzibar Knokke, waar er altijd niet gewonnen werd, maar toch meermaals als eersten uit-

kwamen. Er werden ook ontmoetingen  ingericht tegen Heist, De Panne enz...

De zondagnamiddag waren regelmatig Co, Van de Velde, uitbater van het Grand Hotel du Zoute en zijn schoonzoon And. Pauwels, uitbater van het Hotel Pauwels te Duinbergen, om hun partijtje biljart te spe-len, maar Mr. Van de Velde was een slecht verliezer, daarom spraken De Vooght Robert een TalbotAlex met zijn beide aÍ, dat er één maat was met Co en de anderen met André. Die maat was met Co won altijd de partij van vier oÍ vijf caramboles en als wij dan naar huis trokken had Co alles betaald, onze maag was voldoende gevuld met de nodige biertjes, de zondagcentjes die wij van moeder kregen zaten nog altijd in onze zaken zodoende konden wij in de week nogmaals gaan oefenen.

Maar voor Zanzibar vielen er donkere dagen en jaren, zoals voor iedereen, het was oorlog 1940-1945, vijÍ jaren zonder Zanzibar. Na de bevrijding was het weer Devillez M. die een paar man bijeen trommelde om weer onze vereniging op poten te zetten.

Maar voor het lokaal was er een groot vraagteken. Uitbater Verstringhe had zijn biljart moeten verkopen, tijdens die droevige periode 40-45, en kon zich nog geen nieuwe aanschaÍÍen. Er werd beslist van een algemene vergadering te houden in Hotel Epson bij Dumalin Léon, die dan ook de kans kreeg om lokaal-houder te worden, maar het ook moest afzeggen wegens de hoge kosten voor de aankoop van een biljart. En zo verhuisde de Zanzibar met zijn troÍeeën en materiaal van het Zoute naar het center in Hotel CaÍé Cap Nord met uitbater Gaston Bout. En daar werd een nieuw bestuur gekozen met als voorzitter Ghys-brecht M., ondervoorzitter Edmond Talbot enz... Daar er in die periode nog niet veel te doen was in onze badstad had de Zanzibar veel bijval en kreeg een grote belangstelling van nieuwe leden onder de jongeren, daar er nog geen sprake was van te golven, paardrijden, tennissen, bridge, enz...

De veertiendaagse oÍ drieweekse prijskampen hadden dan ook veel bijval, en er moesten zelÍs partijen gespeeld worden in Nova Bar daar wij nog maar één biliart hadden. Zodoende zag Gaston Bout zich verplicht een tweede biljart aan te schaffen. Er was wel een kleine struwiering met zijn echtgenote alias Moeder Snoeck, maar alles kwam tiptop in orde. Dat bracht ook met zich mede dat Zanzibar zich lid deed maken bij de Belgische biljartbond en aan de federatiereglementen zich onderschikte. Wij hadden een viertal spelers die zich lieten inschrijven in derde categorie en de schiftingswedstrijden gingen spelen in ons gewest en er was er eentje bij die zich overspeelde naar tweede categorie. Op dat ogenblik moest je nog om naar tweede te kunnen gaan op vier achtereenvolgende partijen 18 gemiddelde halen in kader.Zo kon Alex Talbot voor de eerste maal een nationale Finale mede betwisten daar hij kampioen was van bei-de Vlaanderen, De Finale speelde zich aÍ te Brussel en op de vijÍ finalisten was hij de vijÍde. Daar wij maar op biljarten speelden van 2,1O m en die Íinale zich moest afspelen op een taÍel van 2,30 m was er voor Alex geen kans om zich voldoende te verdedigen tegen kleppers die beter waren als hij op die afmeting. 

Gaston Bout kan dit niet verkroppen en het volgende jaar had Zanzibar lwee biljarten staan van 2,30 m die er nog altiid staan. 

Zo kreeg Zanzibar de gelegenheid van de Federatie om nationale kampioenschappen in te richten, daar wij over prachtig materiaal beschikten. Verder werd er nog gespeeld tegen Blankenberge, Brugge, Tor-hout, de schaal R. lmpanis te Kortenberg. Te Brussel moesten wij spelen op matchbiljarten grootste formaat en wonnen er telkenmale.  Zelfs op pingpong gebied konden wij daar niet verliezen.

En zo gingen de jaren voorbij voor Zanzibar Biljart Club Knokke waar er nog veel verandering kwam in het bestuur. Als voorzitters kregen wij nog Vande Bussche Carlos, voor het vijÍentwintig jarig bestaan van Zanzibar was het Alex Talbot, daarna Roger Bolle, Firmin Van den Broecke, Emile Van Hecke en onze huidige prèzen Jan Leliaert.

Als ere voorzitters Co. Van de Velde, Leopold De Paepe, Leopold Van Houtte, Arthure Reyns en onze lo-kaalhouder Fernand Bout. Maar wat wel te onderstrepen valt is dat Zanzibar Biljart Club Knokke op zijn 50 jaren bestaan maar over twee lokalen heeft beschikt.

Tot daar het getuigenverslag van Alex Talbot.

Wordt vervolgt!!

Koninklijke Maatschappij 1935-1985

H

Voeg een productbeschrijving toe met informatie die handig is voor je klanten. Benoem de eigenschappen van je product die ervoor zorgen dat klanten het willen kopen. Schrijf je eigen tekst en maak deze op in de Winkelinstellingen van het Stijl-tabblad.